ek kan dit nie sê nie.

ek kan nie daardie woorde sê nie.

ek kan dit nie in net woorde sê nie…

ek kan nie net onbenullig afmaak nie.

ek is nie vertroud met (hierdie)ordinêre gevoelens nie.

en ek kan nie na jou kyk en hierdie. dinge. (net)voel.(nie)

en in voorafbepaalde patrone pas nie

of vooraf-bestelde pakkies.

of oefen om so te praat

asof voor die perfekte gehoor nie.

of herhaal as ‘n oggend-roetiene…

hierdie is sterre-dinge, en siels-dinge,

die alle van my alles, dinge…

so wanneer jy graag wou sê…

sal jy, wil jy?

ek SAL, en ek WIL…

maar hier binne waar dit nog wild is in my,

en daar bo waar dit oneindig is,

en IN my… waar ek jou voel

waar ek nog altyd. jou. voel…

selfs voor hierdie. van waar ek jou sal voel

na al die, en verby die…

so…wat ek kan sê beteken niks nie.

en dit beteken alles.

en wat ek bedoel wanneer ek vir jou sê:

brand die sterre saam met my uit

…dan is dit my manier om jou te vra vir jou altye.

My dagstuk vir vanoggend moes in die verlede oor erstig tot my gespreek het, want ek het ‘n fyn en klein donkie-oor daarin gemaak…
Die opskrif op sigself gee alreeds vir my die opdrag…of versekering…ondersteuning…gemoedsrus…kalmte…vrede:
“Met Geloof Die Toekoms In”

Sonder om veel detail te gee oor mý sogenaamde “Toekoms”, maar dit behels vaagweg kortliks:
*ek betree ‘n uiters onbekende fase in my besigheid
*na my onderonsie met my jongste…die feit dat hý vrywillig die nes verlaat het…die onsekerheid of hy beroepsvastigheid gaan begin kry…
*gaan my paadjie vir altyd nou alleen wees of sal die skippie koers kry?
*hoe lank nog voor hierdie strafsaak afgehandel kan word en ek dit letterlik kan begrawe
*gaan hierdie nuwe fase in my besigheid én die siviele eis my nie finansieël lam lê nie?

Vrae…vrae…vrae…

En dan krý ek versekering…ondersteuning…gemoedsrus…kalmte…vrede… met net een woord: Geloof
Dat ek Geloof moet hê in al hierdie onsienlike…
Dat ek moet voortseil!!!!
Dat die vreugde onbeskryflik gaan wees in die aanblik van elke oorwinning van my “Nuwe Wêreld”.

Dis juis NOU…in hierdie moeilike tye wat ek ‘n Geloof nodig moet hê, wat my daagliks sal ondersteun en my sal oortuig: “Ek moet voortseil!”

Só ‘n Geloof help my om my probleme te hanteer en op GOD te vertrou vir die toekoms.
Ek vergeet dat God WEET van my.
Hy ken my…
Dat Hy vir mý omgee.
Dat Hy my in elke situasie sal ondersteun.

Die ENIGSTE voorwaarde: EK MOET VOLKOME IN HOM GLO EN HOM VERTROU!

En wat IS Geloof?

Dis die waagmoed van die hart om verder te gaan as wat die oog kan sien.

Met só ‘n Geloof kan mens nét moedig wees…
Die onbekende versekerd tegemoed stap…

Ek sal veilig deur al hierdie onbekende seë vaar…na my Nuwe Wêreld toe…waarvan die perfeksie en skoonheid en blydskap… my drome vér gaan oortref!

Dis die eienaardigste emosie…
…die van wat nou?
Wat bring môre?
Na al eergister se gisters?

Ek is nie eensaam nie,
maar die alleen vang my deesdae
Vir geen rede hoegenaamd…
Of dalk is dit genaamd:

My lewe is soos ‘n modderige uurglas;
met tye heel vloeiend met vuil water…
…die volgende sekond hortend…
…met klipperige klonte.
Partykeer snakkend na vloei…
…meeste van die tyd angstig
oor die spoed!

Spoed wat tyd is
Tyd wat nooit weer teruggekry kan word nie
Kry wat nooit weer kan wees nie
Weer wat jy nie weet wanneer nie
Weet wat net kennis is
Kennis wat magspel kan word
Spel wat nie gespeel kan word nie
Word wat nooit sal was nie
Was wat jy nooit met modderwater kan doen nie

Die ewige sirkel
Eb
Oneindig…
…en verby die end…
Heid.

Ek het hierdie awesome AWESOME vriendin…

Vanoggend kry ek myself báie jammer omdat ek alleen alles moet doen en alleen alle besluite moet neem…

En hier bel sy my vanoggend uit die bloute: ek kan nie tel hóé op tyd haar oproepe gewoonlik is nie…DIS amazing hoe God werk!

En na heelwat praat, maar niks sê nie; kan ek die volgende vandag saam met my vat…in hierdie storm-stryd in wat vir my wag:
1. Step into your power!

(Ek het power!!!!!!!)

2. Unfortunately life is a path that you must walk on your own.

(Al het jy ‘n lewensmaat…die finale besluit lê by jou!)

3. The status quo must never be maintained or entertained.

(Gaan net aan…moenie gemaklik raak nie!

You need to learn and grow.

Learn and grow…

(Mag ek myself verstout om te sê dat al die kak in ‘n mens se lewe, dalkies net die voedingstowwe is om jou te help groei?)

Bietjie tyd vir belydenis:

So ruk terug is vriende van my hier…saam met hulle ouers.
En ek kom agter dat die pa my noukeurig dophou, want ek sing en dans en lag en gooi shooters.
Ek hoor hoe hy noem dat hy bly is dit gaan goed met my, maar ek ignoreer die “kompliment”?

So na die 3de opmerking, voel ek, ek is sterk genoeg om ‘n sluier te laat sak.
‘n Sluier wat niemand van weet nie…
‘n Sluier wat nie net een laag materiaal is nie…
‘n Sluier wat nie net een ding wegsteek of beskerm nie…

En ek draai om.
Leun met my arms op die rugleuning van die stoel.
Kyk die vriend vierkantig in die oë en sê:
“Dit wat jy hier sien, is ‘n BEWUSTELIKE besluit wat ek élke oggend van my lewe moet maak:
…óf ek lê in ‘n bondeltjie en kry myself jammer…
…óf ek maak ‘n definitiewe besluit dat ék nog leef! And come what may; ek gaan leef!

Dis dan nie ironies dat vandag se dagstukkie vooruit deur die Heilige Gees vir vandag aan my gegee is nie…

*Dat party mense platgestaan word deur verskeie aspekte van die lewe

*Dat hulle te bang is om op te staan, want wanneer kom die volgende golf?

*Dat hulle só seergemaak is, dat hulle nie kans sien om weer op te staan nie…dat hulle dalk nie wéér sterk genoeg gaan wees nie…

*Hulle verkies om hulleself “toe te vou en te beskerm” met selfbejammering…met klaagliedere van hóé sleg dit eintlik gaan…en oorgaan in ‘n lewenswyse van verbittering en onvriendelikheid…dat hulle, hulleself op hulle medemens wil wreek…en in die proses eensaam word.

Onthou te alle tye dat God nie wil hê jy moet in tye van neerslagtigheid lewe nie…
Hy wil hê dat jy juis dán die toonbeeld is van wat SY krag kan doen om jou daardeur te help.

Hy wil hê jy moet Sy oorwinning smaak…

Moet dus nie tyd en energie vermors op nuttelose selfverwyt en selfbejammering nie…

Kyk op na HOM…

Hy kan ALLES nuut maak…
Hý sal jou lei op ‘n pad van herstel en geluk…

Laat toe dat Hy in oomblikke van neerslagtigheid, jou help om weer op te staan en in Sy krag blymoedig en vertrouend weer voort te kán gaan.

Genesig vir enige seer; is God se Almag en God se Liefde.

A simple task

A simple start

Starting the end…

…of a perfect beginning.

As a toddler my favourite play-dates were boys…I mean…
They climbed trees…
They shot pigeons with an air rifle
They cought, fried and ate flying ants
They raced on their bikes
They built structures for our dinky-toy cars to race on
They could swing on tree-swings without getting scared
…they fell and never cried…

Really!

I did not want to play with girls…
They did not want to get their dresses dirty
They wanted to feint at the sight of blood
They just sat and sniggered about boys
They giggled
They did not want to play hide and seek in the dark
They threw tantrums if they could not win
They stabbed fellow girls in the back

As a teenager…
As an adult…
..then
Even now…

I preferred boys/men
Plainly because they did not allow (the)so called PMS…
So called menstruation cycles…
So called Menopause…
To rule…
To use as excuse…

To hide behind…

TO LIVE!

…because they did not misinterpret a comment…

They never hold a grudge…

You can be open and brutal

They laugh at dirty jokes

(they SHARE dirty jokes)

Don’t…nah!…DON’T get me wrong!

I don’t wanna be a man…

I love my sletsappies in summer…

my glass(es) of wine in winter…

My dresses

My nails

My perfume

My earrings

My tidy hair

My SHOES!

My valuptious figure

But having men as friends…keep things just so…

…sooooo……

Uncomplicated.

Kyk hoe beautiful is dié…

Vir die leek…die oningeligde…

…niks…

Vir my: Álles

Soooo baie beelde…

Betekenisse…

Vasgevang in een awesome foto!

Tiperend van alles en almal wat in my hart vasgevang is…

Vandag…

Vandag is my hart in stukke geskeur…

En nie net stukke wat stukkend is en in stukke op die vloer lê nie…

Stukke…

Soos in stukke; in alle windrigtings geskeur.

Vandag moes die volgende been van Geskiedenis begin het.

Geskiedenis wat nou al vir langer as 4 jaar aangaan.

Geskiedenis wat a.g.v. “omstandighede” net nie Geskiedenis kan word nie…

My hart wil nie meer Geskiedenis nie…

My hart is besig om te kots…is gereed om daardie Geskiedenis net deel van argiewe te maak.

Ek kan nie meer opgooi nie: my keel brand…in my kop steek ‘n pyn…my neus en oë loop trane en snot…my hele liggaam ruk; van iets wat wil vrek, maar nog nie dood is nie: dit stotter net…

Amper 17 maande terug het ek die sprong van my lewe gemaak.

‘n Sprong wat ek nog nooit in my 53 jaar sou waag om te spring nie…

‘n Sprong…

‘n Keuse…

‘n BESLUIT: dat ek wil leef! Dat ek nog leef! Dat ek gaan leef! Dat daar actually nog ‘n (onverwagse) rede is om te wil leef!

Maar,,,,,,,,,,,,,,,daar is net te veel….te MIN…wat my terughou.

My laat huiwer.

My stop.

En daarom lê ek en (ver)krummel in ‘n hoek…

‘n krummel wat nie eers deur ‘n besem raakgevee word nie…

…om nêrens anders as in ‘n vuil, stowwerige, gewebde hoek vasgevang te wees…

…nie eers saam met die ander vullis weggegooi te word nie.

This sketch is so profound

A woman…

Giving her all:

(Through all facets of her being:

… her unique individuality

….her strength, intelligence and creativeness

…..all of her passion, courage, generosity

……displayed through her actions, emotions, devotion

…….the pure life that she is leading

……..natural the nurturing

………the fact that she would physically, emotionally and literately fight)

To the human she loves…

The human that can offer her NOTHING

Because she is constantly

…surrounded by,

…interacting with

…pouring feelings into

…giving HERself

To an empty person…

That would eventually suck her dry.